Abdominoplastyka lub apronektomia, czyli operacja plastyczna brzucha, polega na usunięciu nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej z brzucha w celu uzyskania korzystnego efektu estetycznego i poprawy komfortu życia pacjenta. Rozróżnia się kilka podstawowych rodzajów abdominoplastyki, które przeprowadza się w zależności od oczekiwań, budowy ciała i stanu zdrowia pacjenta.
Kto poddaje się zabiegowi plastyki brzucha?
Plastyką brzucha zainteresowane są przede wszystkim osoby, u których w znacznym stopniu nagromadziła się tkanka tłuszczowa, a zatem ludzie z nadwagą oraz otyłością. W klinikach medycyny estetycznej pojawiają się także pacjenci po kuracjach odchudzających chcący się pozbyć nadmiaru luźnej, rozciągniętej skóry oraz kobiety pragnące powrócić do kształtów sprzed ciąży. W rzadkich przypadkach korekcji brzucha poddają się osoby bardzo szczupłe, prowadzące aktywny tryb życia, które mają jedynie niewielkie defekty np. w postaci opornego na treningi otłuszczenia podbrzusza.
Ocena lekarska i przygotowanie do zabiegu abdominoplastyki
W trakcie konsultacji lekarz pyta pacjenta o ogólny stan zdrowia, wskazuje możliwe ryzyko powikłań, a także bierze pod uwagę czynniki takie jak: stan ściany brzucha, ilość skóry i tkanki tłuszczowej przeznaczonej do usunięcia, ilość i położenie rozstępów, ogólna kondycja skóry oraz proporcje sylwetki. Odmawia się wykonania zabiegu, jeśli osoba chcąca mu się poddać choruje na: nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, astmę, nadczynność tarczycy, stany zapalne żył, skazy naczyniowe lub jest w ciąży. Kobietom, które planują macierzyństwo, zaleca się przełożenie terminu operacji. Bezpośrednio przed wykonaniem plastyki brzucha należy powstrzymać się od spożywania posiłków oraz przyjmować podawane płyny. Ze względu na możliwość powstania zatoru tętnicy płucnej, do praktyki należy zakładanie pacjentom opasek uciskowych lub bandażowanie nóg.
Jakie badania trzeba zrobić przed operacją plastyczną brzucha?
Wśród najczęściej zlecanych badań znajdują się: badania ogólne moczu, grupy krwi, morfologii, OB, wskaźników krzepnięcia krwi (APTT, INR), poziomu kreatyniny, poziomu glukozy, elektrolitów (Na, K). Należy także dostarczyć wyniki EKG oraz zdjęcie rentgenowskie płuc. Każdy pacjent poddający się zabiegom chirurgicznym jest także zobowiązany do zaszczepienia się przeciwko żółtaczce wszczepiennej, czyli zapaleniu wątroby typu B. Zdarza się, że kliniki proszą o wykonanie testów na obecność chorób zakaźnych przenoszonych przez krew.
Przebieg abdominoplastyki
Operacja trwa od 3 do nawet 5 godzin, wymaga znieczulenia ogólnego (narkozy) i minimum 48-godzinnej hospitalizacji. Po znieczuleniu pacjenta, chirurg wykonuje nacięcia, usuwa tkankę tłuszczową, podnosi pępek i naciąga skórę, a następnie zakład szwy. W zależności od tego, jak rozległe są działania chirurgiczne, mówi się o: abdominoplastyce całkowitej, abdominoplastyce modyfikowanej (krótsze ciecia, mniej rozległy zabieg), abdominoplastyce częściowej (najczęściej plastyka dołu brzucha), miniabdominoplastyce (łączenie liposukcji, ujędrniania mięśni i usunięcia fałd pod pępkiem) i abdominoplastyce odwróconej (operacja górnej części brzucha). Wybór metody jest uzależniony od oczekiwań, budowy ciała i stanu zdrowia pacjenta.
Rekonwalescencja
Po 1-2 dniach od operacji usuwa się dreny. Szwy zdejmuje się po 7-14 dniach, w zależności od postępów w gojeniu się ran. Co kilka dni następuje zmiana opatrunków. Dolegliwości bólowe są spore, dlatego lekarz może zadecydować o przepisaniu mocnych leków przeciwbólowych. Dodatkowo stosuje się także leki przeciwzakrzepowe podawane w formie zastrzyków. W początkowym okresie rekonwalescencji należy stosować wskazaną przez lekarza dietę oraz spać w pozycji półsiedzącej. Zabronione jest podejmowanie wysiłku fizycznego. W późniejszym okresie rehabilitacji, nawet do 3 miesięcy, należy zrezygnować z niektórych zabiegów kosmetycznych, opalania się i korzystania z sauny.
Jakie powikłania mogą nastąpić po operacji i jak długo utrzymują się efekty?
Po zabiegu pojawiają się: dotkliwy ból (nasilający się przy zmianie pozycji ciała oraz w czasie napinania mięśni brzucha, np. przy wypróżnieniu, kaszlu, kichaniu itd.), wyciek z drenów, krwawienie i zaburzenia czucia. Do rzadkich, ale występujących powikłań należą m.in.: krwiaki, długotrwały obrzęk, infekcje, problemy z gojeniem się ran, przerost blizn. Istnieje także ryzyko powikłań zatorowo-zakrzepowych. Efekty zabiegu są trwałe, ale ich utrzymanie w dużym stopniu zależy od stylu życia pacjenta, a przede wszystkim od przestrzegania diety. Kobiety, które po operacji zajdą w ciążę, muszą liczyć się z tym, że ich mięśnie się rozejdą, a skóra ulegnie rozciągnięciu. Pozbycie się tłuszczu może ponadto uwidocznić wady wynikające z uszkodzenia przedniej ściany brzucha. Przed operacją należy także uwzględnić otłuszczenie narządów wewnętrznych. Gdy jest ono zbyt duże, uzyskanie "idealnie płaskiego brzucha" staje się niemożliwe.
