Operacja plastyczna nosa, zwana także plastyką nosa, rhinoplastyką lub korekcją nosa to zabieg wykonywany w celu uzyskania pożądanego wyglądu i/lub przywrócenia prawidłowej budowy oraz funkcji nosa. Jest to jedna z najczęściej wykonywanych operacji plastycznych twarzy, a jednocześnie jedna z najtrudniejszych.
Kto poddaje się zabiegowi korekcji nosa?
Zabiegowi korekcji nosa poddają się osoby, które odczuwają dyskomfort spowodowany wadami wrodzonymi, następstwami chorób lub urazów nosa. Są wśród nich zarówno ludzie pragnący jedynie poprawić wygląd, jak i ci, którzy borykają się z poważnymi problemami zdrowotnymi (np. zaburzeniami oddychania). Najczęściej pacjenci proszą o zmniejszenie, wyprostowanie i usunięcie garbu nosa. Za wady estetyczne nosa uchodzą także nadmierne zadarcie lub pochylenie czubka nosa, wklęśnięcie grzbietowej części nosa i szerokie nozdrza. Ze względów medycznych nos operuje się, by wyprostować przegrodę (septoplastykę), zlikwidować przerost małżowin (konchoplastyka) lub dokonać repozycji nosa po złamaniu.
Ocena lekarska i przygotowanie do zabiegu rhinoplastyki
Lekarz zobowiązany jest do przeprowadzenia wnikliwego wywiadu, w czasie którego zbiera informacje dotyczące stanu zdrowia pacjenta oraz ustala jego oczekiwania. Specjalista ocenia kształt nosa, stosunek jego wielkości do proporcji twarzy, a także grubość skóry nosa. W niektórych placówkach dostępne są techniki pozwalające na zobrazowanie przyszłego kształtu nosa, co jest pomocne w sprecyzowaniu oczekiwań pacjenta. Po przeanalizowaniu danych, chirurg wybiera metodę i zakres działań oraz wyjaśnia, jakie ryzyko wiąże się z wykonaniem zabiegu. Plastyki nie wykonuje się, jeśli występują wyraźne przeciwwskazania, takie jak: ciąża i okres karmienia piersią, cukrzyca, nadciśnienie, zaburzenia krzepliwości krwi, infekcje. Odradza się wykonywanie operacji nosa osobom, u których następuje wzrost ciała z uwagi na zmieniające się proporcje twarzy (a więc dzieciom i nastolatkom). Przeciwwskazaniem może być także specyficzna budowa lub grubość skóry nosa, która uniemożliwia uzyskanie pożądanego efektu estetycznego.
Jakie badania trzeba zrobić przed operacją plastyczną nosa?
Przed operacją plastyczną nosa trzeba wykonać szereg badań, w tym: badania ogólne moczu, grupy krwi, morfologii, OB, wskaźników krzepnięcia krwi (APTT, INR), poziomu kreatyniny, poziomu glukozy, elektrolitów (Na, K), EKG oraz zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej (płuc), a w razie potrzeby także nosa i zatok nosowych. W wyjątkowych przypadkach używa się innych narzędzi diagnostycznych np. tomografii komputerowej. Trzeba również zaszczepić się przeciwko żółtaczce wszczepiennej, czyli zapaleniu wątroby typu B i dostarczyć wyniki testów na obecność chorób zakaźnych przenoszonych przez krew.
Przebieg korekcji nosa
Korekcja nosa jest zabiegiem operacyjnym trwającym ok. 2 godzin, wykonywanym przy użyciu znieczulenia ogólnego (narkozy) i wymagającym 24-godzinnej hospitalizacji (jeśli nie jest bardzo rozległy, wykonuje się go ambulatoryjnie). Po znieczuleniu pacjenta, chirurg wykonuje cięcia wewnątrz nosa lub także w okolicy słupka nosa. Gdy tkanki zostaną uniesione, lekarz przystępuje do modelowania chrząstek i kości połączonego w razie potrzeby z ich częściową redukcją. Na tym etapie używa się nie tylko skalpela, ale m.in. specjalnego dłuta chirurgicznego, którym łamie się kości. Po nadaniu kształtu tkankom, rany zostają zszyte i opatrzone. Na wierzch nosa zakłada się szynę wykonaną z gipsu lub masy termoplastycznej.
Rekonwalescencja
Podstawowa rekonwalescencja trwa ok. 2 tygodni. Przez kilka dni należy nosić opatrunek z tamponów, a ochronną szynę ściąga się po 10-14 dniach od wykonania zabiegu. Aż do momentu ustąpienia opuchlizny należy powstrzymywać się od wysiłku fizycznego. Niezalecane jest korzystanie z gorących kąpieli, sauny oraz opalanie się.
Jakie powikłania mogą nastąpić po operacji nosa i jak długo utrzymują się efekty?
Po zabiegu występuje obrzęk oraz zsinienie, rzadziej dotkliwy ból. Dużą niedogodnością bywa dla pacjentów opatrunek w postaci tamponady, który uniemożliwia oddychanie przez nos. Powikłania następują rzadko, ale należy liczyć się z ryzykiem wystąpienia infekcji, mocnej opuchlizny, silnego krwawienia, trudności w gojeniu się ran i zmian w czuciu oraz alergii na leki przeciwbólowe. Sporadycznie zdarzają się błędy, które wymagają reoperacji. Zakłada się, że docelowe, trwałe efekty estetyczne ocenia się po upływie kilkunastu miesięcy.
