Operacyjny lifting twarzy, nazywany także podniesieniem twarzy lub face-liftingiem, to zabieg chirurgiczny, który polega na usunięciu nadmiaru skóry w celu wzmocnienia jej napięcia. Efekt estetyczny uzyskuje się także przez korekcję powiek, szyi oraz podwieszenie mięśni mimicznych. Najczęściej korzystają z niego osoby dojrzałe, chcące cofnąć niechciane następstwa starzenia się.
Kto korzysta z face-liftingu?
Z face-liftingu korzystają osoby dojrzałe, które chcą cofnąć niechciane następstwa starzenia się. Najczęściej są to kobiety po 40. roku życia, jednak coraz częściej zabiegowi poddają się także mężczyźni, szczególnie jeśli ich praca zawodowa wymaga odpowiedniej prezencji. Wśród osób objętych przedwczesnymi objawami starzenia się skóry twarzy znajdują się często nałogowi palacze tytoniu, osoby zbyt intensywnie opalające się oraz przedstawiciele szczególnie stresujących zawodów. Wskazywanymi przez pacjentów wadami estetycznymi są: zmarszczki (wokół ust i oczu, na policzkach, czole i szyi), głębokie bruzdy mimiczne, opadające powieki oraz obwisła skóra szyi.
Ocena lekarska i przygotowanie do zabiegu podniesienia twarzy
W czasie konsultacji lekarz przeprowadza wywiad, by ustalić potrzeby pacjenta. Po zebraniu informacji dotyczących ogólnego stanu zdrowia i wizji dotyczącej efektu estetycznego, chirurg podpowiada, jaką metodę należy wybrać. W niektórych przypadkach nie trzeba bowiem wykonywać pełnego liftingu, a wystarczy jedynie korekta części twarzy. Takie podejście specjalistów zapewnia pacjentom zadowolenie przy zminimalizowaniu możliwych niepożądanych następstw operacji plastycznych. Osobom młodszym, których skóra jest w dobrej kondycji, proponuje się zazwyczaj częściowy lifting, podczas gdy osoby starsze muszą liczyć się z wykonaniem rozleglejszej operacji. W przypadku liftingu rozszerzonego działaniami chirurgicznymi objęte zostają: twarz (czoło, policzki, podbródek), szyja i powieki, minilifting dotyczy natomiast środkowej partii twarzy. Dobry lekarz nie zataja ryzyka wystąpienia komplikacji, a także tłumaczy, jakie odczucia będą towarzyszyły pacjentowi w czasie zabiegu i rekonwalescencji. Przeciwwskazaniami do wykonania liftingu są: cukrzyca, nadciśnienie, zaburzenia krzepliwości krwi, skazy naczyniowe, infekcje, zmiany ropne skóry, ciąża i okres karmienia piersią.
Jakie badania trzeba zrobić przed wykonaniem liftingu twarzy?
Lekarzowi należy dostarczyć wyniki szeregu badań, w tym: badań ogólnych moczu, grupy krwi, morfologii, OB, wskaźników krzepnięcia krwi (APTT, INR), poziomu kreatyniny, poziomu glukozy, elektrolitów (Na, K), EKG oraz zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej (płuc). Trzeba również zaszczepić się przeciwko żółtaczce wszczepiennej, czyli zapaleniu wątroby typu B, a czasem także dostarczyć wyniki testów na obecność chorób zakaźnych przenoszonych przez krew.
Przebieg operacyjnego liftingu twarzy
Jeśli lifting twarzy wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, pacjent musi powstrzymać się od spożywania posiłków przynajmniej na 6 godzin przed operacją. Skóra twarzy musi być czysta i niepokryta kosmetykami, konieczne jest zatem zmycie makijażu. Zabieg trwa ok. 3 godzin, wymaga użycia znieczulenia ogólnego i minimum 24-godzinnej hospitalizacji. Po znieczuleniu pacjenta, chirurg wykonuje cięcie zaczynające się we włosach, za uchem, w uchu lub na skroni (jeśli zabieg obejmuje brodę, cięcie może zostać wykonane na jej spodzie). Skóra wraz z tkanką tłuszczową zostają uniesione i naciągnięte. Możliwe jest także dokonanie w tym czasie dodatkowych działań podlegających np. na podniesieniu mięśni mimicznych twarzy. Gdy nadmiar skóry zostanie usunięty, lekarz zakłada szwy, a następnie pacjent zostaje wybudzony i trafia na salę pooperacyjną, gdzie odzyskuje świadomość.
Rekonwalescencja
Przez pierwsze dni po zabiegu należy nosić opatrunek (stosuje się również specjalne maski), a przez okres rekonwalescencji nie wolno podejmować wzmożonego wysiłku fizycznego (należy także unikać czynności wymagających pochylania się). Szwy ściągane są po tygodniu, w zależności od postępów w gojeniu się ran. Jeśli zaszła potrzeba założenia szwów w części potylicznej, ściągane są one po upływie 2 tygodni, gdyż rany umiejscowione z tyłu głowy goją się nieco dłużej. Przez kolejne pół roku osoba, która poddała się liftingowi twarzy powinna powstrzymać się od wykonywania niektórych zabiegów kosmetycznych oraz od opalania.
Jakie powikłania mogą nastąpić po liftingu twarzy i jak długo utrzymuję się efekty?
Po operacji twarz jest opuchnięta, czasem także zsiniała, pojawia się ból (łagodzony środkami przeciwbólowymi) i dochodzi do krwawienia z ran oraz przejściowych zmian w czuciu. Należy liczyć się z ryzykiem wystąpienia infekcji, trudności w gojeniu się ran, silnych krwawień, a nawet uszkodzeniem nerwów, któremu towarzyszy bezwład mięśni twarzy - są to jednak powikłania, do których dochodzi rzadko, jeśli zabieg został wykonany prawidłowo oraz przestrzegane są wskazania dotyczące rekonwalescencji. Pożądane efekty estetyczne są trwałe, chociaż oczywiście nie zapobiegają postępowaniu starzenia się skóry.
