Labioplastyka ma na celu zmianę kształtu i wielkości warg sromowych. Korekcja może dotyczyć zarówno warg sromowych mniejszych, jak i warg sromowych większych (labioplastyka majora). Wargi można rewitalizować i ujędrnić oraz, według potrzeby, zmniejszyć przez wycięcie ich fragmentu lub zwiększyć za pomocą wypełnienia (dotyczy warg sromowych większych).
Kto poddaje się zabiegowi plastyki warg sromowych?
Zabiegowi labioplastyki najczęściej poddają się kobiety niezadowolone z wyglądu zewnętrznych narządów płciowych. Zdarza się, że deformacje lub asymetrie w niewielkim stopniu odbiegają od przyjętej normy, ale powodują olbrzymi dyskomfort psychiczny, czasem skutkujący nawet zahamowaniami seksualnymi. Przerost warg sromowych mniejszych, kiedy to wargi sromowe większe nie przykrywają delikatniejszej części sromu, może także powodować ból (np. w czasie jazdy na rowerze, konno, uprawiania sportów, a nawet chodzenia i siadania, gdy fałdy skóry dostają się pomiędzy gumki bielizny). Niektóre pacjentki skarżą się na otarcia i odparzenia, którym towarzyszą sączenia z uszkodzonych tkanek. Panie w późniejszym wieku przychodzą natomiast do lekarzy zaniepokojenie wiotczeniem warg, a zatem chcą poprawić naturalny, będący objawem starzenia się, stan warg sromowych.
Ocena lekarska i przygotowanie do zabiegu labioplastyki
Zabieg labioplastyki wymaga konsultacji z ginekologiem i chirurgiem. W czasie wywiadu lekarz zbiera informacje dotyczące oczekiwań pacjentki, a także przedstawia realne możliwości oraz informuje o istniejącym ryzyku powikłań towarzyszącym ingerencji chirurgicznej. Pytania dotyczące aktualnego stanu zdrowia umożliwiają wykluczenie przeciwwskazań, do których należą m.in.: nowotwór, cukrzyca, nadciśnienie, zaburzenia krzepliwości krwi, skazy naczyniowe, choroby skóry i śluzówek, infekcje i ciąża. Termin zabiegu ustala się w taki sposób, by gojenie się ran nie następowało w czasie miesiączki.
Jakie badania trzeba zrobić przed zabiegiem?
Wśród standardowych badań, które należy zrobić przed operacją warg sromowych znajdują się: badania ogólne moczu, grupy krwi, morfologii, OB, wskaźników krzepnięcia krwi (APTT, INR), poziomu kreatyniny, poziomu glukozy, elektrolitów (Na, K), cytologii. Kobiety po 40. roku życia proszone są także o dostarczenie wyników EKG. Wymagane jest również wykonanie szczepienia przeciwko żółtaczce wszczepiennej, czyli zapaleniu wątroby typu B. Niektóre kliniki proszą ponadto o przeprowadzenie testów na obecność chorób zakaźnych przenoszonych przez krew.
Przebieg labioplastyki
Operacja trwa ok. 90 minut, przeprowadzana jest przy znieczuleniu dożylnym lub miejscowym (rzadziej ogólnym) i nie wymaga hospitalizacji. Po znieczuleniu pacjentki lekarz przystępuje do wykonywania procedur, które w zależności od potrzeby obejmują: rewitalizację warg sromowych z użyciem wypełniacza (kwasu hialuronowego, tłuszczu własnego pacjentki), zmniejszenie warg sromowych większych lub zmniejszenie warg sromowych mniejszych. Zmniejszenie warg sromowych mniejszych może zostać wykonane przy użyciu lasera lub standardowych narzędzi chirurgicznych. Istnieje kilka metod i warto zawsze zapytać lekarza, której z nich zamierza użyć. Standardowo wykonuje się cięcia klinowe, zbiegające się w kierunku ciała, tak by usunąć nadmiar tkanki, a jednocześnie nie uszkodzić brzegów warg w miejscach nieobjętych redukcją. Jeśli zabieg przebiegł pomyślnie, po założeniu szwów (zazwyczaj rozpuszczalnych, które nie wymagają potem zdejmowania), a następnie opatrunku i wstępnej obserwacji, pacjentka może opuścić klinikę. W niektórych placówkach zaleca się dobową hospitalizację w celu jak najszybszego stwierdzenia ewentualnych powikłań.
Rekonwalescencja
Dolegliwości bólowe występujące po zabiegu są stosunkowo niewielkie i zazwyczaj łagodzi się je ogólnodostępnymi środkami przeciwbólowymi. Do normalnych objawów należą: uczucie dyskomfortu, pieczenia, lekki ból - jeśli dolegliwości się nasilają, trzeba niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Wskazane jest, by przez pierwszych kilka dni po zabiegu odpoczywać, leżąc. Do codziennych aktywności można powrócić po upływie ok. 2 tygodni. Do momentu całkowitego zagojenia się ran trzeba zachować wstrzemięźliwość seksualną i bezwzględnie przestrzegać higieny miejsc intymnych, unikając przy tym użycia mydła, szorstkich gąbek i ręczników.
Jakie powikłania mogą nastąpić po labioplastyce i jak długo utrzymują się efekty?
Jeśli labioplastyka została wykonana prawidłowo, rzadko dochodzi do groźnych powikłań. Zdarza się, że po zabiegu występuje silny ból lub dotkliwe pieczenie, któremu towarzyszy obrzęk i sączenie się z ran. W takich przypadkach lepiej jak najszybciej udać się na konsultację, by wykluczyć wystąpienie infekcji. Obecność flory bakteryjnej pochwy oraz bliskość odbytu sprzyjają powstawaniu zakażeń, jednak można zminimalizować ryzyko, należycie dbając o higienę. Efekty zabiegu są trwałe i nie zawsze idealne. Możliwe jest powstanie niewielkich blizn, nierówności na krawędzi warg sromowych lub niewielkich asymetrii pomiędzy wargami.
