Jak wybierać kosmetyki, żeby jak najlepiej służyły naszemu typowi cery i radziły sobie z indywidualnymi problemami urodowymi? Zadanie nie jest tak proste, jak się wydaje. Przy zakupie często ulegamy sugestii reklamy lub sięgamy po preparat, na który akurat jest promocja w drogerii. A potem nie jesteśmy do końca zadowolone z efektów. Cykl Zatoki Piękna przybliży wiedzę na temat konkretnych substancji czynnych, które według najnowszej wiedzy kosmetologów najskuteczniej pielęgnują skórę. Podpowiemy też, jakie mankamenty urody likwidują. Zaczynamy od prawdziwej królowej młodości, czyli witaminy C.
Nasz organizm nie potrafi syntetyzować witaminy C, dlatego musimy ją dostarczać wraz z pożywieniem lub zewnętrznie - poprzez skórę. Substancja pełni kluczową rolę w procesach biochemicznych organizmu, a jej niedobory mają poważne konsekwencje dla zdrowia. Z dwóch form kwasu askorbinowego: L oraz D, tylko jej lewoskrętna postać, czyli kwas L-askorbinowy wykazuje 100 proc. biologicznej aktywności witaminowej. Jego wykorzystanie w kosmetykach pozwala na uzyskanie wyższych stężeń w skórze właściwej niż gdybyśmy przyjmowali suplementy diety doustnie. Witamina C szybko się utlenia, dlatego - aby mogła głęboko wnikać w lipidowe struktury warstwy rogowej naskórka, opracowano specjalną technologię polegającą na zamknięciu jej w liposomach.
Właściwości
Kwas L-askorbinowy to jeden z najsilniejszych znanych człowiekowi antyoksydantów:
- chroni komórki przed atakiem wolnych rodników,
- uczestniczy w syntezie elastyny i kolagenu,
- wspomaga ochronę przeciwsłoneczną,
- działa kojąco i przeciwzapalnie,
- delikatnie rozjaśnia i złuszcza naskórek,
- regeneruje witaminę E, która również jest przeciwutleniaczem, dlatego warto stosować je w połączeniu.
Zastosowanie
Usuwanie płytkich zmarszczek i przywracanie jędrności skóry to zadanie, z którym witamina C radzi sobie doskonale. Zaaplikowana na skórę wnika w głębokie warstwy naskórka i pozostaje w nich nawet do 3 dni. Chroni przed szkodliwymi czynnikami środowiska: promieniami UVB, dymem papierosowym czy zanieczyszczonym powietrzem. Spłyca zmarszczki i ujędrnia skórę właściwą. Poprawia barierę lipidową naskórka, dzięki czemu skóra jest bardziej nawilżona i odporna na czynniki zewnętrzne. Zalecana jest szczególnie dla cery dojrzałej 40+.
Leczenie atopowego zapalenia skóry i zmian potrądzikowych - ze względu na przeciwzapalne i antybakteryjne właściwości kwasu L-askorbinowego, stosuje się go do łagodzenia problemów skórnych. Przyspiesza on gojenie ran i delikatnie rozjaśnia naskórek, dlatego wykorzystywany jest także w gabinetach kosmetycznych po peelingach chemicznych czy dermabrazji laserowej w celu przywrócenia kondycji skóry oraz jej równomiernego kolorytu.
Usuwanie przebarwień i piegów spowodowanych nadmierną ekspozycją na słońce - podobnie jak w przypadku problemów skórnych, przywracanie równowagi skóry po łagodnych oparzeniach słonecznych oraz likwidacja pozostających po nich przebarwień i piegów, należy do zadań witaminy C.
Zapobieganie pękającym naczynkom i sińcom pod oczami - poprawia mikrocyrkulację krwi, zwiększa mechaniczną odporność ścian naczyń włosowatych, dlatego stosować ją powinny osoby ze skłonnościami do rumienia, zaczerwienionej skóry oraz pękających naczynek.
Zmniejszenie rozstępów - witamina C zmniejsza widoczność zarówno starych, jak i świeżych rozstępów. Skóra staje się gładsza i ma równomierny koloryt.
Stężenie
Producenci oferują preparaty z różnym stężeniem witaminy C. Najlepsze rezultaty uzyskuje się, stosując kosmetyki mające w składzie kwas L-askorbinowy o stężeniu 15-20 procent.
Domowy sposób na wykonanie serum z witaminą C to wykorzystanie kwasu L-askorbinowego w postaci suchego białego proszku. Można go dodawać do kremu lub serum do twarzy - z wyłączeniem kremów z filtrami UVA i UVB. Taki preparat jest niestabilny ze względu na utlenianie witaminy C, dlatego najlepiej przygotować niewielką porcję kosmetyku i przechowywać go w lodówce, w pojemniku nieprzepuszczającym światła (najlepiej z ciemnego szkła). Albo odrobinę pudru dodać bezpośrednio na porcję kremu i od razu zaaplikować na twarz. Stężenie substancji w kosmetyku domowym powinno wynosić nie więcej niż 5-20 procent, przy czym osoby z cerą wrażliwą powinny wykonać wcześniej test na tolerancję substancji na skórze dłoni.