Celem waginoplastyki, czyli plastyki pochwy, jest przywrócenie naturalnego rozmiaru pochwy i jej przedsionka. Zabieg polega na uelastycznieniu i wzmocnieniu mięśni dna miednicy i mięśni okrężnych pochwy, czemu towarzyszy usunięcie nadmiaru śluzówki. Dodatkowo operacja może być łączona z innymi zabiegami ginekologii estetycznej np. z korekcją warg sromowych (labioplastyką).

 

Kto poddaje się zabiegowi waginoplastyki?

Zabiegowi waginoplastyki poddają się najczęściej kobiety dojrzałe, które chcą przywrócić pochwie rozmiar sprzed porodu. Problem ten dotyczy w szczególności wieloródek. Nierzadko pacjentki oczekują także poprawy wyglądu sromu i likwidacji blizn oraz zrostów będących pozostałościami interwencji chirurgicznej (nacięcia krocza). Rewitalizacja krocza, w razie potrzeby łącząca waginoplastykę i labioplastykę, a czasem także plastykę odbytu, nazywana jest perineoplastyką. Jednak w swojej podstawowej wersji, zabieg zwężania pochwy ma mieć na uwadze efekt funkcjonalny, a nie estetyczny. Zlikwidowanie "uczucia luzu w pochwie" pomaga odzyskać satysfakcję seksualną u obydwojga partnerów i w znaczny sposób wpływa na psychikę kobiety szukającej spełnienia w roli kochanki. 

 

Ocena lekarska i przygotowanie do zabiegu

Przygotowanie do zabiegu wymaga konsultacji z ginekologiem oraz chirurgiem. W czasie zbierania wywiadu ustalane są oczekiwania pacjentki dotyczące efektu operacji. Lekarz przedstawia także możliwe skutki uboczne i zleca dodatkowe badania mające na celu wykluczenie istnienia przeciwwskazań, do których należą: cukrzyca, nieuregulowane ciśnienie krwi, zaburzenia krzepliwości, skazy naczyniowe, zmiany skórne świadczące o infekcji, upławy, złe wyniki cytologii, nowotwór. Chirurdzy zazwyczaj odmawiają wykonania zabiegu kobietom, które jeszcze nie rodziły lub nie wykluczają zajścia w ciąże w najbliższym czasie. Podczas ustalania daty operacji pod uwagę bierze się także przebieg cyklu menstruacyjnego, wybierając dni następujące po miesiączce. 

 

Jakie badania trzeba zrobić przed plastyką pochwy?

Przed operacją zwężenia pochwy należy lekarzowi dostarczyć wyniki badań ogólnych moczu, grupy krwi, morfologii, OB, wskaźników krzepnięcia krwi (APTT, INR), poziomu kreatyniny, poziomu glukozy, elektrolitów (Na, K). Dodatkowo trzeba wykonać cytologię oraz EKG (u pań powyżej 40. roku życia). Wymagane jest również szczepienie przeciwko żółtaczce wszczepiennej, czyli zapaleniu wątroby typu B. Niektóre kliniki proszą ponadto o przeprowadzenie testów na obecność chorób zakaźnych przenoszonych przez krew.

 

Przebieg waginoplastyki

Przed operacją lekarz ponownie udziela odpowiednich informacji oraz przeprowadza wywiad wykluczający zaistnienie przeciwwskazań (np. infekcji, używania określonych leków). Zabieg trwa do 2 godzin i wymaga minimum dobowej hospitalizacji oraz użycia znieczulenia ogólnego (narkozy) lub dożylnego. Chirurg wykonuje nacięcie na tylnej ścianie pochwy, wycina nadmiar tkanki, a następnie zszywa ranę, przywracając odpowiedni rozmiar przedsionka pochwy. Po wykonaniu tych czynności pacjentka zostaje wybudzona i przeniesiona na salę pooperacyjną, gdzie odzyskuje świadomość.

 

Rekonwalescencja

Rekonwalescencja po zabiegu waginoplastyki bywa uciążliwa i bolesna. By jak najszybciej powrócić do pełni zdrowia, trzeba skrupulatnie przestrzegać wszelkich zaleceń lekarza. Przede wszystkim konieczne jest utrzymywanie należytej higieny intymnej oraz powstrzymanie się od współżycia przez okres minimum 6 tygodni. Do złagodzenia bólu używa się zazwyczaj leków dostępnych bez recepty, lekarz może jednak wypisać receptę na silniejsze środki przeciwbólowe. W czasie plastyki pochwy używa się szwów rozpuszczalnych, więc nie zachodzi potrzeba ich ściągania, należy jednak stawiać się na wizytach kontrolnych.

 

Jakie powikłania mogą nastąpić po waginoplastyce i jak długo utrzymują się efekty?

Po zabiegu pacjentka może zaobserwować zsinienie skóry krocza, obrzęk miejsc intymnych oraz krwawienie. Częstym niepożądanym następstwem operacji jest utrzymująca się przez kilka dni podwyższona temperatura ciała. Rzadko dochodzi do poważnych powikłań, takich jak: przerost blizny, problemy z gojeniem się rany, trwałe zaburzenia czucia czy zakrzepica. Z uwagi na obecność flory bakteryjnej pochwy oraz bliskość odbytu może dochodzić do infekcji, którym jednak łatwo zapobiec poprzez należyte utrzymywanie higieny. Efekt zabiegu jest trwały.